______________________________
මිය ගිය මා සිත
රැගෙන සුසානෙට
පිය මනිනා කළ
දුටුවෙමි නුඹ රුව
මදකට නැවතී
බැලුවෙමි ඒ දෙස
මිය ගිය මා සිත
නැවතත් ගැස්සින
පෙරදා මා හා
අතිනත ගෙන නුඹ
පිය නැන ගිය මඟ
ඇය අත ගෙන ඇත
නුඹ නැති ලොව තුළ
ඉඩ නැත වෙනෙකුට
කී නුඹ දැයි මේ
වැටහුනෙ නැත මට
සිතුවෙමි මා නෙතු
රැවටි ඇති බැව්
මේ නුඹ නොවෙතැයි
සිත පැවසුවෙ මට
ඒ ලෙස සිතමින් සොඳ සැටි බැලු කළ
නුඹ මා කර ලූ ඒ සුදු මාලය
ඇයගේ ගෙලවට රඟදෙන දිස්නෙට
ලොවම දිටිමි මම බොඳවුණු දෑසෙම
_______________________________
Monday, October 17, 2011
Tuesday, October 4, 2011
නුඹ එනතුරු . . .
දුකින් හඬන සිත අද්දර
සිනා මලක් වී පිපෙන්න
අඳුර කපා එළිය දෙන්න
තරු පොකුරක් වී සිටින්න
උදැසනින් පිපෙන කුසුම
විලසේ සුවඳවත් වන්න
ජිවිතයේ කඳුළු වසා
සතුටු සිනා රැගෙන එන්න
මියෙන තුරා එකම මඟක
ජිවන ගමනේ යෙදෙන්න
මගේත් එක්ක නුඹ එනවද
අතැඟිලි මුදු පළදවන්න . . .
Subscribe to:
Posts (Atom)